تخلیه ملک تجاری پس از اتمام قرارداد
تخلیه ملک تجاری پس از اتمام قرارداد بستگی به نوع قرارداد اجاره و شرایط قانونی دارد. در ایران، قوانین مربوط به تخلیه ملک تجاری عمدتاً تحت شمول قانون روابط موجر و مستأجر سال ۱۳۷۶ و در برخی موارد قانون سال ۱۳۵۶ قرار می‌گیرند.
۱. تخلیه بر اساس قانون سال ۱۳۷۶ (قراردادهای پس از این سال)
اگر قرارداد اجاره بعد از سال ۱۳۷۶ منعقد شده باشد و به‌صورت رسمی (دفتر اسناد رسمی) یا دارای کد رهگیری باشد:
پس از پایان مدت اجاره، موجر می‌تواند بدون نیاز به دادخواست، از شورای حل اختلاف درخواست صدور دستور تخلیه فوری بدهد.
پس از صدور دستور تخلیه، مستأجر ۳ روز مهلت تخلیه دارد.
در صورت امتناع مستأجر، اجرای احکام نیروی انتظامی تخلیه را اجرا خواهد کرد.
۲. تخلیه بر اساس قانون سال ۱۳۵۶ (قراردادهای قدیمی یا سرقفلی‌دار)
اگر قرارداد مشمول قانون سال ۱۳۵۶ باشد (مثلاً دارای حق کسب و پیشه و سرقفلی باشد)، موجر نمی‌تواند به‌راحتی تخلیه کند و باید حکم تخلیه از دادگاه اخذ کند.
در این حالت، موجر باید یکی از شرایط قانونی مانند نیاز شخصی، تخریب و نوسازی، عدم پرداخت اجاره و ... را اثبات کند.
۳. روش‌های قانونی تخلیه ملک تجاری
✅ اظهارنامه رسمی: ابتدا می‌توان با ارسال اظهارنامه رسمی، مستأجر را به تخلیه ملک دعوت کرد.
✅ درخواست تخلیه فوری: اگر قرارداد مشمول قانون ۱۳۷۶ باشد، موجر می‌تواند از شورای حل اختلاف تقاضای تخلیه فوری کند.
✅ طرح دعوی حقوقی: اگر قرارداد شامل سرقفلی باشد یا شرایط خاصی داشته باشد، باید از طریق دادگاه حقوقی طرح دعوا شود.
نکته مهم:
اگر مستأجر با پایان قرارداد خودسرانه از تخلیه ملک امتناع کند، موجر می‌تواند با اقدام قانونی و بدون نیاز به رضایت مستأجر، حکم تخلیه را دریافت کند. اما در مواردی که سرقفلی و حق کسب و پیشه مطرح است، قوانین پیچیده‌تر خواهد بود.
استفاده از وکیل در تخلیه فوری ملک باعث تسریع روند قانونی، جلوگیری از مشکلات حقوقی و تضمین اجرای صحیح حکم با حفظ حقوق مالک می‌شود.
پیشنهاد می گردد قبل از تخلیه فوری ملک حتما با وکیل تخلیه فوری آقای رسول خیابانی مشورت نمائید.
